EUGENE Y. EVASCO


HINDI AKO NALILIGAW SA AKING KATAWAN

Hindi ako naliligaw sa aking katawan.
Kabisado ko ang bawat hubog,
nakasaplot man ako o nakahubad,
nakaharap man sa salamin
o hindi. Wala akong hindi
kilala. Kilala ko ang mga bahaging
nangangailanagn ng haplos.
Kabisado ko ang balat 
na kailangang ilantad
at ang lamang kailangang ihain.
Wala ni isang piraso ng sarili
ang nawawaglit, natatangay
kapag nagsasabon o nagbabanlaw.
Dinig ko ang awit ng katawan
sa mga pagkakataong may katunggali,
kapanalig, kabalikat, katalik.
Inihihimig nito ang pagdiriwang,
umaalingawngaw tulad ng budyong
tuwing susungaw ang araw
o kapag sinasalubong ng madla
ang unang minuto ng bagong taon.
Kilala ko ang aking katawan
at hindi nito ako maililigaw,
paikutin man akong paulit-ulit
sa umpukan ng palengke at parke,
ibahin man ang ruta ng aking dinadayo,
aking ginagalugad, aking tinutuklas.
Sa pagkakataong katawan ko'y pagal,
mga mata ko ang naglalakad.
Kapag tahimik ang matabil na dila,
mga braso ko ang umiimik.
Sa pagkakataong ako'y nakapikit,
nakadilat ang bibig ko at lumilingon.
Wala akong aangkining hindi ko pag-aari
kahit ihanay pa ako sa mga katawang 
hubad at nagsisiksikan sa silid,
kahit pa himbing akong natutulog.
Mga hawas ng aking katawan
ang nagtatakda ng pangalan at palayaw
sa pag-aari kong kalawakan.
At nagigising akong hindi ulyanin--
walang nakakaligtaan sa bawat pagbangon
dahil kilala ko,
dahil kilala ko ang aking katawan
at hindi nito ako kailanman maililigaw.
 
Back to Cover
Previous Work
Next Work